Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

J., dnia 14 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Jaworze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dorota Bargiel-Małachowska

Protokolant:stażysta Kinga Gaj

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2016 r. w Jaworze

sprawy z powództwa A. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności z siedzibą w W.

przeciwko K. K.

o roszczenia z umów bankowych innych

I.  zasądza od pozwanego K. K. na rzecz strony powodowej A. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności z siedzibą w W. kwotę 5.099,97 zł (pięć tysięcy dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 97/100 groszy) wraz z odsetkami:

–

ustawowymi liczonymi od kwoty 5.003,66 zł od dnia 23 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

–

ustawowymi liczonymi od kwoty 96,31 zł od dnia 23 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

I.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1.467 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 253/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 stycznia 2015 roku, złożonym pierwotnie w elektronicznym postępowaniu upominawczym, strona powodowa (...) z siedzibą w W. domagał się od pozwanego K. K. zapłaty kwoty 5.099,97 zł oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazała, że dnia 07 listopada 2011 roku pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym strony powodowej, bankiem (...) umowę nr (...), której postanowień w zakresie spłaty pozwany nie spełnił. Powód podał, że nabył przysługującą bankowi wierzytelność na podstawie umowy cesji wierzytelności, gdzie na dzień przelania wierzytelności zobowiązanie pozwanego wynikające z umowy wynosiło 88.714,81 zł, zaś na chwilę złożenia pozwu wynosi 90.422,39 zł, z czego niespłaconego kapitału pozostaje 59.585,51 zł. Wskazał, że pozwem domaga się części przysługującej jemu wierzytelności gdzie kwota 5.099,97 zł jest należnością pierwotnie przysługującą bankowi (...), zaś 96,31 zł to odsetki ustawowe od niespłaconego kapitału naliczone już po umowie cesji wierzytelności przez stronę powodową.

W odpowiedzi na pozew pozwany K. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. Wskazał, że kwestionuje roszczenie strony powodowej w całości co do istnienia jak i co do wysokości. Podał, iż przeczy twierdzeniom strony powodowej w zakresie tego, iż jest i kiedykolwiek był dłużnikiem banku (...), zawarł z bankiem (...) jakąkolwiek umowę kredytową, otrzymał od banku (...) jakiekolwiek środki finansowe oraz że strona powodowa nabyła od banku (...) dochodzoną wierzytelność. Podniósł zarzuty nieistnienia roszczenia, nieudowodnienia istnienia i wysokości roszczenia, niezawarcia umowy nr (...), nieważności umowy nr (...) wobec jej podpisania przez osoby nieuprawnione do reprezentowania banku (...), nieprzekazania pozwanemu jakichkolwiek środków pieniężnych w związku z umową nr (...), braku wskazania co składa się na dochodzoną wierzytelność, braku wskazania sposobu naliczania odsetek i podstawy prawnej ich naliczenia, nieważności umowy cesji wierzytelności między bankiem (...) a stroną powodową wobec niezapłacenia przez stronę powodową ceny za zakup pakietu wierzytelności, braku wskazania w umowie cesji wierzytelności, iż należność pozwanego względem banku (...) została przelana na stronę powodową, wobec zakrycia części wykazu wierzytelności, w którym mogłyby znajdować się istotne postanowienia umowne oraz braku podpisu pod tym wykazem, częściowego przedawnienia roszczenia wobec comiesięcznej wymagalności poszczególnych rat kredytu, braku mocy dowodowej bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego przez bank (...) i niekonstytucyjności możliwości dochodzenia roszczeń przez bank z pomocą takiego tytułu, nadto fakt, iż nawet nadanie klauzuli na bankowy tytuł egzekucyjny nie przesądza o zasadności roszczenia, zaś dłużnik kwestionować może roszczenie nie tylko w postępowaniu o pozbawienie bankowego tytułu wykonalności, ale w każdym postępowaniu, w którym bankowy tytuł egzekucyjny jest powoływany jako dowód istnienia wymagalności i wysokości roszczenia nim objętego. Pozwany wskazał nadto, iż dowody na jakie powołuje się strona powodowa w postaci wyciągów z ksiąg rachunkowych nie korzystają z domniemania prawdziwości w postępowaniu cywilnym, nadto, że powód nie może powołać nowych twierdzeń i dowodów o ile nie dokonał tego w pozwie.

W odpowiedzi na zarzuty pozwanego, pismem z dnia 28 października 2015 roku strona powodowa sprecyzowała, iż na dochodzoną kwotę składają się kwota 3.360,73 zł tytułem części niespłaconego kapitału, kwota 15,94 zł tytułem części opłat i prowizji, 1.373,43 zł tytułem części odsetek karnych liczonych od dnia 03 sierpnia 2012 roku do 21 października 2014 roku od kwoty 59.585,51 zł, kwota 253,56 zł tytułem części odsetek umownych od 07 listopada 2011 roku do 31 lipca 2012 roku oraz kwota 96,31 zł tytułem odsetek ustawowych naliczonych od dnia 22 października 2014 roku do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu. Wskazała, że nawet umowa nie zawarta przez osobę umocowaną do działania w imieniu banku może zostać potwierdzona pisemnie lub w sposób dorozumiany, co nastąpiło przez jej wypowiedzenie i wystawienie (...). Podała, że zakryte części umowy cesji wierzytelności stanowią wysokość ceny oraz dane pozostałych dłużników banku, co objęte jest tajemnicą bankową. Podała, że brak podpisu pod wykazem dłużników nie stanowi o jego nieważności, bo jest to mocą porozumienia stron integralna część umowy, nadto data zawarta na wykazie jednoznacznie identyfikuje wykaz jako załącznik do umowy cesji wierzytelności. Podała, że nie doszło do przedawnienia roszczenia, umowa zawarta została bowiem dnia 07 lipca 2011 roku a wypowiedziana dnia 25 maja 2012 roku; dnia 03 sierpnia 2012 roku bank (...) wystawił (...), któremu klauzula wykonalności nadana została postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2012 roku, sygn. akt I Co 742/12 tut. Sądu. Taki tytuł wykonawczy skierowany został do egzekucji komorniczej, umorzonej postanowieniem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Trzciance T. C. z dnia 31 grudnia 2013 roku wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji, w związku z czym bieg terminu przedawnienia został przerwany i nie doszło nawet do częściowego przedawnienia roszczenia. Wskazała nadto, że nie dochodzi roszczenia z (...) a z umowy cesji wierzytelności oraz, że do tej pory pozwany nie kwestionował wymagalności, wysokości i przede wszystkim istnienia roszczenia w postępowaniu egzekucyjnym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. K. dnia 07 listopada 2011 roku zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w G. umowę kredytu gotówkowego nr (...) na okres od dnia 7 listopada 2011r. do 9 listopada 2015r. W umowie przewidziano przekazanie pozwanemu do dyspozycji kwoty 63.157,89 zł, z której przy uruchomieniu kredytu pobrano kwotę 3.157,89 zł tytułem opłaty przygotowawczej. Kredyt oprocentowany był na dzień zawarcia umowy stawką 19,90%, zaś przewidywany koszt kredytu z założeniem terminowej spłaty wszystkich rat wynosić miał 32.579,69 zł. Strony postanowiły , że niespłaconą w terminie ratę kredytu Bank od dnia następnego traktuje jako zadłużenie przeterminowane. Od kwoty niespłaconego kapitału kredytu Bank miał prawo pobierać odsetki karne wg zmiennej stopy procentowej, określonej jako czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP. Umowa, wobec spłaty zadłużenia wygasnąć miała dnia 9 listopada 2015 roku. W umowie pozwany poddał się egzekucji i upoważnił bank do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego z ograniczeniem jego odpowiedzialności do kwoty 126.315,78 zł. Wymagalność pierwszej raty kredytu przypadała na dzień 07 grudnia 2011 roku.

K. K. z tytułu łączącej go umowy dokonał wpłat na łączną kwotę 7.785,65 zł.

Wobec niespłacania dalszych rat kredytu przez pozwanego, pismem z dnia 26 czerwca 2012 roku umowa została pozwanemu wypowiedziana. Dnia 03 sierpnia 2012 roku bank wystawił przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) obejmujący: niespłacony kapitał w wysokości 59.585,51 zł, odsetki umowne w kwocie 4495,69 zł za okres od dnia 7 listopada 2011r. do dnia 31 lipca 2012r., odsetki karne w kwocie 276,76 zł za okres od dnia 7 grudnia 2011r. do 2 sierpnia 2012r. oraz opłatę w kwocie 100 zł i wstąpił o nadanie mu sądowej klauzuli wykonalności. Postanowieniem z 16 sierpnia 2012 roku tytułowi nadana została sądowa klauzula wykonalności. Bankowy tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę stanowił podstawę wszczętej dnia 19 października 2012 roku egzekucji komorniczej, umorzonej wobec bezskuteczności postanowieniem z dnia 31 grudnia 2013 roku. Umową cesji wierzytelności z dnia 15 października 2014 roku strona powodowa nabyła od (...) Banku przedmiotową wierzytelność w całości, tj. kapitał w wysokości 59.585,51 zł, odsetki umowne w kwocie 4.495,69 zł za okres od dnia 7 listopada 2011r. do dnia 31 lipca 2012r., odsetki karne w kwocie 24.350,92 zł, koszty windykacji w kwocie 182,69 zł oraz opłatę (prowizję) w kwocie 100 zł .

D. ody :

- umowa kredytu gotówkowego, k. 14-15,

- wezwanie do zapłaty, k. 16-17,

- umowa cesji wierzytelności, k. 18-30, 95-107,

- załącznik do umowy cesji – wykaz wierzytelności, k. 41, 142, 162-163, (całość k. 132-154, 160-163),

- wyciąg z rejestru funduszy, k. 24-26, 111-113,

- uchwała zatwierdzająca sprzedaż portfela wierzytelności, k. 37, 114, 115,

- poświadczenie pełnomocnictwa, k. 42-44, 156-158,

- wydruk (...) Bank (...) S.A., k. 45-57, 119-131,

- pełnomocnictwo, k. 58-59, 117-118,

- (...) nr (...), k. 87,

- postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności wraz z klauzulą, k. 88-89,

- postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, k. 91-92,

- wypowiedzenie umowy kredytowej, k. 93-94,

- korespondencja e-mail, k. 116,

- oświadczenie (...) Banku, k. 159,

- akta Km 1189/12 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Trzciance T. C.,

- akta I Co 742/12 tut. Sądu.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie Sąd wskazuje, iż o ile strona powodowa dochodzi części swojego roszczenia to zarówno jej argumentacja jak i kontrargumentacja pozwanego odnosi się do wierzytelności jako całości. Część zarzutów pozwanego odnosi się wprost do wierzytelności jako całości, nie sposób zatem analizować ich na potrzeby niniejszej sprawy w zakresie objętym żądaniem pozwu, co znajdzie swoje odzwierciedlenie w rozważaniach Sądu.

Co do kwot wyszczególnionych w piśmie strony powodowej z dnia 28 października 2015 roku Sąd dokonał ich weryfikacji zwłaszcza w zakresie podstawy i sposobu naliczenia odsetek i ustalił, iż kwoty te odpowiadają odsetkom od części kapitału dochodzonego pozwem.

Sporne w niniejszej sprawie jest istnienie, wymagalność i wysokość roszczenia oraz okoliczność jego przedawnienia.

Co do zarzutu pozwanego, iż umowa kredytu została zawarta przez osoby nieuprawnione do działania w imieniu banku, Sąd podziela pogląd strony powodowej o potwierdzeniu jej zawarcia w sposób konkludentny przez bank, zgodnie z art. 103 § 1 kc, nadto wskazuje, iż pozwany nie wyznaczył bankowi terminu na jej potwierdzenie, a co za tym idzie nie może powoływać się na zwolnienie z umowy. Jedynie na marginesie Sąd wskazuje, że pracownicy placówek terenowych banków i pośredników kredytowych co do zasady posiadają upoważnienie do działania w imieniu banku. a umowy takie nie muszą być podpisywane przez osoby ujawnione w KRS banku, co jest wiedzą powszechną i nie wymaga od Sądu dalszego omówienia.

Odnośnie natomiast zarzutu nieprzelania kredytu na rzecz pozwanego przez bank, mimo braku przedłożenia dyspozycji pozwanego do przelania jego kwoty na wskazany rachunek, pozostałe okoliczności podważają ten argument pozwanego. W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, iż kwota kapitału objęta (...) jest niższa niż kwota udzielonego kredytu w wysokości 60.000,00 zł, co wyraźnie wskazuje, iż w początkowych miesiącach obowiązywania umowy pozwany spłacał raty zgodnie z harmonogramem. Fakt ten został zresztą przyznany przez samego pozwanego w złożonym przez siebie piśmie procesowym. Skoro spłacał, to i tym samym środki musiały mu zostać przelane. W drugiej kolejności Sąd wskazuje, że brak przelania transzy kredytu dałby pozwanemu podstawę do odstąpienia od umowy kredytu z obowiązkiem zwrotu tego, co w związku z umową otrzymał. Idąc zatem za argumentacją pozwanego logicznym jest wniosek, że nieotrzymanie przez niego kwoty kredytu skutkowałoby odstąpieniem przez pozwanego od umowy, a czego nie uczynił. Umowa kredytu jest bowiem umową konsensualną a nie realną, a jej skuteczność nie jest uzależniona od spełnienia świadczenia przez drugą stronę. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe definiuje umowę kredytu przez którą bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczenie na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W zakresie wymagalność roszczenia, Sąd również nie podziela argumentacji pozwanego. W pierwszej kolejności Sąd wskazuje, iż pozwany dysponował środkami umożliwiającymi podważenie prawidłowości wypowiedzenia umowy kredytu w postaci zażalenia na postanowienie o nadaniu (...) klauzuli wykonalności, co uczynić mógłby po uzyskaniu wiadomości o jego wydaniu wraz z zawiadomieniem o wszczęciu egzekucji, czego nie uczynił. Miał również możność złożenia powództwa opartego na art. 840 § 1 k.p.c., czego również nie uczynił. Okoliczność natomiast braku środków na uiszczenie wpisu sądowego od takiego powództwa mogłaby być podstawą ubiegania się przez pozwanego o zwolnienie z kosztów sądowych, czego pozwany także nie uczynił. Sąd wskazuje także, iż wypowiedzenie umowy kredytu nie zostało przesłane na dowolny adres odmienny od adresu widniejącego na umowie kredytu, ale na adres zamieszkania i prowadzenia działalności gospodarczej przez żonę pozwanego, co skłania Sąd do przekonania, iż ten właśnie adres został przez pozwanego wskazany jako adres korespondencyjny, do czego zresztą obligował pozwanego zapis § 13 umowy kredytu i co dodatkowo potwierdza fakt nieodbierania w 2012 roku przez pozwanego korespondencji pod adresem Wieniawskiego 7d/13 jak i jego nieobecność w trakcie wizyt komornika. Nawet zgadzając się argumentacją pozwanego o wadliwym wypowiedzeniu umowy kredytu, wypowiedzenie to nastąpiło najpóźniej z chwilą odebrania przez pozwanego (bądź upływem 14 - dniowego terminu na jego odebranie) zawiadomienia o wszczęciu postępowania egzekucyjnego. Najpóźniej bowiem z tą datą mógł nabyć wiedzę o wypowiedzeniu mu umowy kredytu.

W zakresie rozważań dotyczących bankowego tytułu egzekucyjnego Sąd wskazuje, że na potrzeby niniejszego postępowania jest rozważane jedynie to, na ile wystawienie (...) i nadanie mu sądowej klauzuli wykonalności, a następnie prowadzenie w oparciu o taki tytuł postępowania egzekucyjnego miało wpływ na przedawnienie roszczenia. I tak nawet przyjmując, że część dochodzonego obecnie wobec pozwanego roszczenia stała się wymagalną już w dacie zawarcia umowy, tj. 07 listopada 2011 roku, to mimo tego roszczenie o taką należność nie byłoby przedawnione, albowiem do złożenia wniosku o nadanie (...) klauzuli wykonalności, nie minęły 3 lata wymagane na przedawnienie roszczenia. Następnie prowadzone było postępowanie egzekucyjne, umorzone dnia 31 grudnia 2013 roku, co stanowiło nową datę początkową biegu terminu przedawnienia, przerwaną złożeniem pozwu w niniejszej sprawie dnia 23 stycznia 2015 roku. Wbrew natomiast argumentacji pozwanego, Sąd nie uznaje, iż prowadzone postępowanie egzekucyjne nie miało wpływu na przerwanie biegu przedawnienia. O ile bowiem zgodzić należy się z pozwanym, że cofnięcie wniosku egzekucyjnego per analogis do cofnięcia pozwu nie wywołuje żadnych skutków związanych w wszczęciem postępowania egzekucyjnego, to postępowanie Km 1189/12 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Trzciance T. C. umorzone zostało nie z powodu cofnięcia wniosku egzekucyjnego (art. 825 ust. 1 k.p.c.), ale z powodu bezskuteczności egzekucji (art. 824 § 1 k.p.c.). Konsekwencją tego jest przerwanie przez to postępowanie biegu terminu przedawnienia.

Co do prawidłowości zawarcia umowy cesji wierzytelności i wykazania objęcia nią wierzytelności pozwanego, to przedłożone przez stronę powodową dokumenty w sposób wystarczający dowodzą zarówno uprawnienia osób zawierających przedmiotową umowę do działania po stronie banku (...) i strony powodowej w chwili jej zawarcia, jak i zgodę banku na sprzedaż wierzytelności. Umieszczenie natomiast pieczęci notariusza na załączniku do umowy jaką jest wykaz wierzytelności w połączeniu z zapisem umownym o integralności tego załącznika i opatrzenie poświadczeniem pełnomocnika strony powodowej o zgodności przedłożonej kopii z oryginałem, pozwalają uznać autentyczność przedłożonych dokumentów. Strona powodowa potwierdziła także ziszczenie się warunku wskazanego w umowie sprzedaży wierzytelności przez przedłożenie oświadczenia banku (...) z dnia 29 czerwca 2015r. o uiszczeniu ceny nabycia wierzytelności z dniem 21 października 2014r. Na marginesie zaznaczyć należy jedynie, że od ziszczenia się tego warunku nie była uzależniona ważność umowy cesji, jak usiłować wykazać pozwany, lecz dawało to prawo Sprzedającemu bankowi (...) prawo do odstąpienia od umowy (par. 9.1 umowy k – 27).

Odnosząc się natomiast do zarzutu pozwanego nie wykazania wysokości roszczenia, zgodzić należy się z pozwanym o tyle, że wyciąg z ksiąg rachunkowych nie stanowi dokumentu urzędowego, tylko dokument prywatny. Stanowi zatem on dowód jedynie tego , że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności oraz że okoliczności te w razie ich kwestionowania przez stronę przeciwną powinna wykazać strona, która na ten dokument się powołuje. W ocenie Sądu strona powodowa sprostała temu ciężarowi dowodowemu (art. 6 k.c.). Istnienie i wysokość wierzytelności przysługującej stronie powodowej została wykazana nie tylko na podstawie (...), ale także na podstawie ważnej umowy cesji wierzytelności i załącznika stanowiącego wykaz przelewanych wierzytelności, jak i umowy źródłowej, tj. umowy kredytu na kwotę 60.000 zł, z obowiązków której pozwany – poza kwotą wpłaconą (bezsporną) w wysokości 7.785,65 zł. – się nie wywiązał. Jeżeli pozwany uważał, że uwolnił się spod realizacji własnych obowiązków z niej wynikających poprzez dokonanie wpłat np. na kwotę wyższą niż podaje powód, winien był tą okoliczność udowodnić, a czego nie uczynił. Nie jest bowiem możliwy do przeprowadzenia przez powoda dowód na okoliczności negatywne. Zdaniem Sądu umowa kredytu, wysokość dokonanych przez pozwanego dobrowolnych wpłat, data jej wypowiedzenia, wespół z (...) i prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym potwierdzają wysokość zadłużenia pozwanego szczegółowo opisanego w piśmie procesowym strony powodowej z dnia 28.10.2015r. (k - 84).

Orzeczenie o kosztach oparto o art. 98 k.p.c. Na koszty procesu złożyły się opłata sądowa od pozwu w kwocie 250 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1.200 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.