Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

J., dnia 18 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Jaworze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Dorota Bargiel-Małachowska

Protokolant:stażysta Kinga Gaj

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2016 r. w Jaworze

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko M. P.

o roszczenia z umowy pożyczki

I.  uchyla wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Złotoryi VI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego w J. z dnia 19 grudnia 2013 roku, sygn. akt VI C 165/13 w części, tj. w zakresie odsetek ustawowych liczonych od kwoty 9.436,26 zł od dnia 25 grudnia 2008 roku do dnia 16 stycznia 2013 roku i w tym zakresie oddala powództwo;

II.  utrzymuje wyrok zaoczny w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.217 zł tytułem zwrotu dalszych kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić pozwanemu na rzecz Skarbu Państwa kwotę 905,68 zł tytułem zwrotu dalszych kosztów sądowych tymczasowo poniesionych z budżetu państwa.

Sygn. akt I C 7/15

UZASADNIENIE

Powódka J. S. w pozwie z dnia 29 listopada 2012r. wniosła o zasądzenie od pozwanego M. P. kwoty 10.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi do kwot: 9.437 zł i 563 zł od dnia 24 września 2008r. do dnia zapłaty.

Na uzasadnienie swojego stanowiska podała, że w dniu 24 września 2008r. pożyczyła pozwanemu kwotę 9.437 zł , którą to pozwany zobowiązał się spłacić w ciągu miesiąca czasu. Nadto jak podała powódka pożyczyła pozwanemu kwotę 1.500 zł na dentystę. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku zwrotu pożyczki w terminie.

Sąd Rejonowy w Złotoryi VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w J. wyrokiem zaocznym z dnia 19 grudnia 2013r. sygn. akt VI C 165/13 w punkcie I zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 9.436,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 grudnia 2008r. do dnia zapłaty, dalej idące powództwo oddalił (II punkt), zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 150 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (III punkt) oraz nakazał pozwanemu, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa kwotę 350 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona. Wyrokowi nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.

W sprzeciwie od powyższego wyroku, pozwany M. P. wniósł o uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów według norm przepisanych.

Pozwany zaprzeczył, aby strony zawarły umowę pożyczki i tym samym, by pozwany kiedykolwiek otrzymał od powódki kwotę żądaną pozwem. Jak podał pozwany dokument, na który powołuje się powódka może stanowić co najwyżej potwierdzenie złożenia przez powódkę określonej dyspozycji w przedsiębiorstwie (...), nie stanowi jednakże potwierdzenia odebrania pieniędzy przez pozwanego. Przeciwnie M. P. zarzucił, że to powódka osobiści odebrała wspomnianą kwotę. Jak podał pozwany pozew jest wyrazem złośliwości powódki, która nie może zaakceptować nowego związku pozwanego. Pozwany zarzucił nadto, że nie jest w sprawie dopuszczalny dowód z zeznań świadków i z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności prawnej, albowiem umowa pożyczki przenosząca wartość 500 zł winna była być stwierdzona pismem, a takiego dowodu brak.

Sąd ustalił następujący stan faktycznych:

J. S. z M. P. znała się od 17 – tego roku życia.

W 1999r. M. P. wyjechał do Anglii. W roku 2002r. powrócił on na pewien okres do Polski. Wówczas to był w związku z J. S., po czym ponownie, tj. w latach 2004-2005 wyjechał do Anglii.

Dowody: - przesłuchanie powódki k- 390 – 391 verte,

- częściowe przesłuchanie pozwanego k - 342 - 345,

- częściowe zeznania świadka A. Z. k- 347 - 353,

- częściowe zeznania świadka R. Z. k – 354 - 363.

Latem 2008r. - przebywając w Polsce - M. P. poprosił J. S. o udzielenie mu pożyczki na zakup auta. W okresie tym doszło do odnowienia związku stron, planowali wspólną przyszłość.

W dniu 22 września 2008r. – po powrocie M. P. do L. - J. S. zawarła z (...).P. S.A. Oddział w J. umowę pożyczki na kwotę 11.000 zł na okres do dnia 22 listopada 2012r. Z kwoty tej potrącona została opłata przygotowawcza w wysokości 550 zł.

W dniu 24 września 2008r. J. S. ze środków pozyskanych z banku przelała za pośrednictwem Western U. na rzecz M. P. kwotę w wysokości 9.006,26 zł. J. S. poniosła także za M. P. koszt przelewu w wysokości 430 zł. W tytule przelewu J. S. wpisała (pomoc finansowa) zwrotna. Strony nie określiły konkretnego terminu zwrotu uiszczonych przez J. S. kwot.

Dowody: - umowa z (...).P. S.A. z dnia 22.09.2008r. k – 3 – 5,

- przekaz z dnia 24.09.2008r. k – 7,

- harmonogram spłat kredytu k – 8 – 9 ,

- ubezpieczenie kredytu k- 10,

- aneks nr (...) k – 11,

- harmonogram spłat kredytu k – 12,

- przesłuchanie powódki k – 128 verte, 390 verte – 391 ,

- pismo z Banku (...) z 30.10.2014r. k - 182, 199,

- pismo z Western U. wraz z tłumaczeniem k – 183 – 185, 198,

- przesłuchanie świadka Ł. S. k- 201 verte,

- przesłuchanie świadka M. D. k – 202 – 202 verte,

- informacja z Banku (...) z dnia 6 maja 2015 k – 228.

W kwietniu 2009r. J. S. wyjechała do M. P. do Anglii na okres kilku dni.

J. S. ponownie wyjechała do M. P. do Anglii, tym razem z córką W. w lipcu 2009r. W październiku 2009r. do Anglii w odwiedziny przyjechał także brat powódki – Ł. S.. Podczas pobytu Ł. S. w Anglii, M. P. w rozmowie z nim przyznał, że otrzymał pieniądze od J. zamierza przeznaczyć jej na zakup auta. M. P. zapewniał, że przelana na jego rzecz kwota w wysokości 9.006,26 zł wraz z kosztami przelewu w wysokości 430 zł, zostanie powódce zwrócona.

W październiku 2009r. J. S. wraz z córką W. zostały wyrzucone z mieszkania pozwanego w L. przez jego siostrę A. Z..

Dowody: - przesłuchanie świadka Ł. S. k- 201 verte,

- przesłuchanie świadka M. D. k – 202 – 202 verte,

- bilety k - 385 – 385 verte,

- kserokopia aktu urodzenia mał. W. K. k- 389,

- przesłuchanie powódki k – 128 verte, 390 verte – 391,

- częściowe przesłuchanie pozwanego k - 342 - 345,

- częściowe zeznania świadka A. Z. k- 347 - 353,

- częściowe zeznania świadka R. Z. k – 354 - 363.

J. S. i jej córka W., u M. P. w Anglii były jeden raz w 2009r.

W 2008r. małoletnia W. nie miała paszportu. Jej matka J. S. czyniła starania na drodze sądowej o uzyskanie zezwolenia na jego wyrobienie, wobec braku zgody ze strony biologicznego ojca A. K.. Postanowieniem z dnia 10.10.2008r. w sprawie o sygn. akt III RNsm 210/08 Sąd Rejonowy w Jaworze oddalił wniosek J. S. o wyrażenie zgody na wyrobienie paszportu. W roku 2008r. J. S. miała wyznaczonych szereg spraw w sądzie rodzinnym, w tym na dzień: 23.09.2008r., 1.10.2008r., 10.10.2008r., 7.11.2008r. , na których to J. S. stawiała się osobiście.

Dowody: - przesłuchanie powódki k – 128 verte, 390 verte – 391 ,

- akt tut. Sądu o sygn. III RNsm 207/08 (k – 1, 13, 15-16, 19),

- akt tut. Sądu o sygn. III RNsm 208/08 (k – 1, 7-8, 15, 19-20, 23),

- akt tut. Sądu o sygn. III RNsm 209/08 (k – 1-2, 15-17b, 19-20, 23, 25,

26),

- akt tut. Sądu o sygn. III RNsm 201/08 (k – 1-2, 10, 16-18, 19),

- akt tut. Sądu o sygn. III RNsm 207/09 (k – 1, 15-16, 20-21),

- akt tut. Sądu o sygn. III RC 161/08 (k – 1-2, 19-20, 23, 30),

- częściowe przesłuchanie pozwanego k - 342 - 345,

- częściowe zeznania świadka A. Z. k- 347 - 353,

- częściowe zeznania świadka R. Z. k – 354 - 363.

Pismem z dnia 20 listopada 2012r. J. S. wezwała M. P. do zapłaty w terminie 3 dni liczonych od otrzymania wezwania kwoty w łącznej wysokości 10.000 zł tytułem zwrotu pożyczonych pieniędzy. Wezwanie wysłane zostało w dniu 21 listopada 2012r. na adres zamieszkania M. P. w L..

W listopadzie 2012r. M. P. mieszkał w I. F. 26, C. A. L. (...)RL.

Dowód: - wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania k – 6.

J. S. od 2002 wyjeżdżała do Niemiec w celach zarobkowych na okres 3 miesięcy, uzyskując z tego tytułu dochód w wysokości około 2.500 euro. Od 2007r. zatrudniona była w (...) ze średnim wynagrodzeniem 2.500 zł – 2.700 zł miesięcznie. Umowę rozwiązano z powódką w marcu 2009r. Powodem był wyjazd J. S. do Anglii. Dowód: - przesłuchanie powódki k – 128 verte, 390 verte – 391 ,

M. P. od 12 lata pracuje na terenie Anglii w firmie (...), która zajmuje się malowaniem i dekorowaniem.

Dowód: - częściowe przesłuchanie pozwanego k - 342 - 345,

- częściowe zeznania świadka A. Z. k- 347 - 353,

- częściowe zeznania świadka R. Z. k – 354 - 363.

.

.

Sąd zważył , co następuje:

Powództwo zasługiwało niemal w całości na uwzględnienie.

Istota sporu sprowadzała się do ustalenia, czy istnieją podstawy do domagania się od pozwanego M. P. zwrotu kwoty 9.436,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 grudnia 2008r. do dnia zapłaty – tytułem udzielonej mu pożyczki.

Żądanie zwrotu od pozwanego kwoty 563 zł, tytułem zwrotu części kwoty przekazanej mu na dentystę, jako nieudowodnione, zostało bowiem na mocy wyroku zaocznego tutejszego Sądu z dnia 19 grudnia 2013r. oddalone.

Zgodnie z art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy (…), a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy (…). Umowa pożyczki , której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem.

Zastrzeżona w/w przepisem forma pisemna jest formą ad probationem, tj. dla celów dowodowych. Zastrzeżenie formy pisemnej bez rygoru nieważności ma ten skutek, że w razie niezachowania zastrzeżonej formy nie jest w sporze dopuszczalny dowód ze świadków ani z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności (art. 74 § 1 zd. 1 k.c.). Jednakże mimo niezachowania formy pisemnej przewidzianej dla celów dowodowych, dowód ze świadków lub dowód z przesłuchania stron jest dopuszczalny, jeżeli obie strony na to wyrażą zgodę, jeżeli żąda tego konsument w sporze z przedsiębiorcą albo jeżeli fakt dokonania czynności prawnej będzie uprawdopodobniony za pomocą pisma (art. 74 § 2 k.c. w zw. z art. 246 k.p.c.).

Fakt dokonania czynności prawnej (zawarcia umowy pożyczki) był uprawdopodobniony za pomocą dokumentu w postaci potwierdzenia przelewu (k - 7), w którym zawarto sformułowanie „pomoc finansowa zwrotna”. Mając na uwadze powyższą okoliczność – wbrew twierdzeniom pozwanego - dopuszczalny był w sporze dowód z przesłuchania świadków i stron na fakt zawarcia przez strony umowy pożyczki.

W ocenie Sądu materiał zgromadzony w sprawie przemawia za uznaniem, że doszło pomiędzy stronami do zawarcia umowy pożyczki. Przedłożone do akt dowody w postaci potwierdzenia przelewu (k- 7), umowy zawartej z (...) (k – 3 – 5), informacji z Banku (...) (k- 182 – 185) wespół z zeznaniami świadków Ł. S., M. D. i powódki, tworzą spójny materiał dowodowy i potwierdzają twierdzenia powódki o wydatkowaniu na rzecz pozwanego kwoty 9.436,26 zł. Kluczowym dowodem w sprawie było potwierdzenie przelewu z dnia 24 września 2008r. W dokumencie tym wskazany został jasno i czytelnie zamiar jaki zamierzała osiągnąć powódka przekazując pozwanemu kwotę objętą przelewem. W tytule przelewu napisano wprost, że jest to „pomoc finansowa zwrotna.” Argumenty pozwanego, że nigdy nie otrzymał przelanej mu kwoty w wysokości 9.006,26 zł oraz że wypłaty tejże sumy dokonała sama powódka posługując się dowodem osobistym pozwanego, wbrew jego wiedzy i woli, zdają się być w okolicznościach sprawy irracjonalne. Dowodowy, o których wspomniano powyżej tworzą ciąg przyczynowo – skutkowy i dowodzą tego, że J. S. na prośbę M. P. przelała na jego rzecz kwotę 9.006,26 zł, ponosząc jednocześnie za niego opłatę manipulacyjną za przelew w wysokości 430 zł. Łącznie wydatkowała na rzecz pozwanego kwotę 9.436,26 zł i taka też kwota miała zostać powódce zwrócona. Dokument z Banku (...) z dnia 30 października 2014r. wprost potwierdza, że wypłata przekazu została zrealizowana w Wielkiej Brytanii w dniu 25 września 2008r. po spełnieniu przez odbiorcę wszystkich warunków wypłaty, w tym przedłożenia ważnego dokumentu tożsamości na nazwisko M. P., które było wskazane w dyspozycji przelewu. Z doświadczenia życiowego wynika, że instytucja finansowa jakim jest bank nie dokonałaby wypłaty środków pieniężnych osobie, na którą nie jest wystawiony przelew. Po wtóre argumenty pozwanego o tym jakoby powódka posługując się jego dowodem osobistym sama wybrała gotówkę na terenie Anglii, zostały skutecznie podważone w toku niniejszego postępowania. Jak wynika z materiału dowodowego, we wrześniu 2008r. powódka - z uwagi na liczne rozprawy w sądzie rodzinnym - nie wyjeżdżała z Polski. W dniu 23 września 2008r. odbyła się rozprawa sądowa w sprawie o sygn. III RC 161/08 z osobistym udziałem J. S.. W dniu 24 września 2008r. powódka osobiście złożyła wniosek o sporządzenia uzasadnienia orzeczenia wydanego w sprawie III RC 161/08, a które 3 października 2008r. zostało jej dostarczone do rąk własnych. Powódka nie mogła zatem być jednocześnie w dwóch miejscach, tj. Polsce i Anglii. Co więcej, jak przyznał sam pozwany oraz świadkowie w osobach A. Z. i R. Z., pobyt powódki z córką W. u pozwanego w Anglii miał miejsce tylko jeden raz. Nie mógł to być jednak wrzesień 2008r., z uwagi na to, że małoletnia W. w 2008r. nie miała wyrobionego paszportu. Jak wynika z akt sprawy III RNsm 210/08 ojciec biologiczny W. cofnął zgodę na paszport, po tym jak J. S. oświadczyła, że zamierza wyjechać do Anglii do pozwanego. Miało to miejsce w 2008r., kiedy pozwany przebywał na urlopie w Polsce. Postanowieniem z dnia 10 października 2008r. wniosek J. P. o wyrażenie zgody na wyrobienie paszportu został oddalony. Orzeczenie uprawomocniło się 3 listopada 2008r. Dowody te wespół z przedłożonymi przez powódkę biletami lotniczymi potwierdzają tylko, że wyjazd powódki wraz z córką W. do Anglii miał miejsce, nie jak sugerował pozwany we wrześniu 2008r., lecz w lipcu 2009r. Powódka nie mogła zatem w dniu 25 września 2008r. wybrać pieniędzy na terenie Anglii.

W ocenie Sądu zachowanie powódki polegające na przekazaniu środków na konto pozwanego było czytelne i jako takie winno być odczytane przez M. P.. Podstaw dla zwrotu kwoty 9.006,26 zł i kwoty 430 zł stanowi przepis art. 720 k.c. Wydatkując kwotę 9.436,26 zł i zastrzegając jednocześnie w tytule przelewu, że jest to pomoc zwrotna, powódka miała prawo traktować całą wydatkowaną kwotę w wysokości 9.436,26 zł jako pożyczkę i oczekiwać jej zwrotu ze strony pozwanego, o czym zresztą miała być zapewniana. Zachowanie J. S. należało uznać za oświadczenie woli zawarcia umowy pożyczki, bowiem jej zachowanie wyrażało zamiar wywołania określonych skutków prawnych związanych z zawarciem takiej umowy. O zamiarze powódki – w ocenie Sądu – pozwany doskonale wiedział i na to się godził. M. P. godził się zarówno na spłatę przelanej mu kwoty 9.006,26 zł, jak i na spłatę dalszych kwot wydatkowych przez powódkę z związku z udzieloną mu pożyczką, tj. poniesionej przez nią opłaty za przelew w wysokości 430 zł, a która to kwota nie powstałaby, gdyby nie dokonano pożyczki. Podstaw do zwrotu kwoty 430 zł można byłoby ewentualnie upatrywać także w przepisach o bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 405 k.c.), albowiem M. P. otrzymując od J. S. kwotę 9.006,26 zł, jednocześnie kosztem swojego majątku zaoszczędził na kosztach przelewu w wysokości 430 zł, a które by nie powstały gdyby nie pożyczka dla niego.

Sąd oddalił wnioski dowodowe w postaci zeznań świadka K. P., uzupełniającego przesłuchania pozwanego oraz dowodu wypłaty z Western U., albowiem materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia w sprawie. Oddalając wniosek z dowody wypłaty z Western U., Sąd miał na uwadze fakt, iż wypłata na rzecz pozwanego miała miejsce 25 września 2008r., tymczasem jak wynika z pisma Banku (...) z dnia 6 maja 2015r. formularz wypłaty w/w przekazu obecnie jest niedostępny. W Wielkiej Brytanii dokumenty archiwizowane są bowiem przez okres 5 lat (k- 228).

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd uznał że zgromadzony w sprawie materiał dowody potwierdził fakt dokonania na rzecz pozwanego przysporzeń w łącznej kwocie 9.436,26 zł, podlegających zwrotowi.

Odsetki za opóźnienie Sąd zasądził w oparciu o art. 481 k.c. zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Materiał dowodowy ponad wszelką wątpliwość potwierdził obowiązek zwrotu przez pozwanego przelanej na jego rzecz kwoty 9.006,26 zł i integralnie związanej z nią opłaty manipulacyjnej w wysokości 430 zł, łącznie 9.436,26 zł. Dowody sprawy nie pozwalały jednakże na ustalenie w sposób jednoznaczny terminu zwrotu wspomnianej kwoty. Powódka w pozwie twierdziła, że kwota ta miała zostać zwrócona w ciągu miesiąca, po czym na rozprawie zeznała, że w terminie 3 miesięcy, świadek M. D. zeznała zaś, że wydatkowane na rzecz pozwanego kwoty miały być zwracane w ratach. Sąd przyjął zatem, że termin zwrotu kwoty 9.436,26 zł nie był określony. W tej sytuacji koniecznym stało się sięgnięcie do art. 723 k.c. zgodnie z którym, jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu jej przez dającego pożyczkę. Wypowiedzenie jest jednostronnym oświadczeniem woli skierowanym do adresata, którego treścią jest wyrażone w sposób stanowczo i bezwarunkowy żądanie zwrotu pożyczki. Formę wypowiedzenia spełnia w odniesieniu do pozwanego wezwanie jego do zapłaty z dnia 20.11.2012r., albowiem zostało w nim skierowane przez powódkę bezwarunkowe żądanie zwrotu kwoty 10.000 zł. Przepis art. 723 k.c. jest przepisem iuris dispositivi, co oznacza że strony mogą dowolnie oznaczyć termin zwrotu pożyczki licząc od chwili jej wypowiedzenia, przy czym nie może to być termin krótszy niż ustawowy sześciotygodniowy termin. Mogą natomiast ten termin wydłużyć. Powódka nie mogła zatem domagać się od pozwanego zwrotu w terminie 3 dni liczonych od wypowiedzenia (wezwania do zapłaty), lecz w tej sytuacji winna była dochować sześciotygodniowego terminu, o którym mowa w art. 723 k.c. Jak wynika z akt sprawy pismo z dnia 20.11.2012r. zostało nadane na adres zamieszkania pozwanego 21.11.2012r. Mając na uwadze, że w aktach sprawy brak zwrotnego potwierdzenia odbioru, toteż Sąd do tego terminu doliczył okres 14 dni, przeznaczony na ewentualną podwójną awizację przesyłki. Wezwanie dla pozwanego mogło być zatem uznane za skutecznie doręczone z dniem 5 grudnia 2012r. Doliczając do tego sześciotygodniowy termin, o którym mowa w przepisie, termin do zwrotu pożyczki upłynąłby z dniem 16 stycznia 2013r. Odsetki należne powódce należą się zatem od dnia 17 stycznia 2013r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 347 k.p.c. uchylił wyrok zaoczny z dnia 19 grudnia 2013r. w nieznacznej części, tj. w zakresie odsetek ustawowych liczonych od kwoty 9.436,26 zł od dnia 25 grudnia 2008r. do dnia 16 stycznia 2013r. i oddalił powództwo w tym zakresie, o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

W punkcie II Sąd utrzymał wyrok zaoczny w pozostałej części w mocy, tj. co do kwoty 9.436,26 zł wraz z należnymi od niej odsetkami ustawowymi od dnia 17 grudnia 2013r. do dnia zapłaty.

Zgodnie z art. 348 k.p.c. koszty rozprawy zaocznej i sprzeciwu ponosi pozwany, choćby następnie wyrok zaoczny został uchylony, chyba że niestawiennictwo pozwanego było niezawinione lub że nie dołączono do akt nadesłanych do sądu przed rozprawą wyjaśnień pozwanego. Zgodnie z panującym w tym względzie poglądem w piśmiennictwie koszty rozprawy zaocznej, to te które by nie powstały gdyby pozwany nie stawił się, np. koszty biegłego sądowego. Nie obejmują one zatem kosztów opłaty sądowej od pozwu czy też wynagrodzenia pełnomocnika, który reprezentował stronę na rozprawie zaocznej, albowiem contra legem ich powstanie jest niezależne od stawiennictwa przeciwnika procesowego. Tego rodzaju koszty podlegają rozliczeniu na zasadach ogólnych. W przedmiotowej sprawie na zasadach ogólnych podlegają zatem rozliczeniu opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocników, koszty tłumaczeń, które powstały już po wniesieniu sprzeciwu. Jak wynika z akt sprawy powódka poniosła następujące koszty: opłata sądowa od pozwu w kwocie 150 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1.200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego złożyły się: opłata za sprzeciw w wysokości 236 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Mając na uwadze, że powództwo zostało oddalone w nieznacznej części, Sąd na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. postanowił obciążyć całością kosztów procesu pozwanego. Wyrokiem zaocznym zasądzono od pozwanego zwrot opłaty sądowej od pozwu w wysokości 150 zł (który to wyrok w tej części został utrzymany w mocy), stąd też Sąd w punkcie III wyroku z dnia 18 kwietnia 2016r. zasądził od pozwanego na rzecz powódki tytułem zwrotu dalszych kosztów procesu kwotę 1.217 zł.

Orzeczenie w punkcie IV wydano na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Na koszty poniesione przez Skarb Państwa złożyły się część opłaty sądowej od pozwu w kwocie 350 zł, od uiszczenia której powódka była zwolniona oraz koszty tłumaczeń w wysokości 905,68 zł. Wyrokiem zaocznym nakazano pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 350 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu (który to wyrok w tej części został utrzymany w mocy), stąd też Sąd w punkcie IV wyroku z dnia 18 kwietnia 2016r. nakazał uiścić pozwanemu kwotę 905,68 zł tytułem zwrotu kosztów tłumaczenia, tymczasowo poniesionych z budżetu państwa.

Podstawę wydania orzeczenia w punkcie III i IV i obciążenia pozwanego kosztami procesu w całości niezależnie od art. 100 zd. 2 k.p.c. upatrywać można także w przepisie art. 103 k.p.c. Składając sprzeciw od nakazu zapłaty wprowadził on w błąd tutejszy Sąd podając, że od dwóch lata nie zamieszkiwał pod adresem wskazanym przez powódkę w pozwie, podając jednocześnie w sprzeciwie adres zamieszkania: P. 154, co okazało się być nieprawdą. Będąc słuchanym za pośrednictwem sądu angielskiego przyznał, że w 2008r. i do chwili obecnej mieszka on pod adresem wskazanym w pozwie, tj. I. F. 26, C. A., L. (...)RL, a więc pod adresem, pod który wysłano pozew. Swoim zachowaniem spowodował, że „wznowione” zostało postępowanie zakończone wydanym wyrokiem zaocznym, generując w ten sposób powstanie dalszych kosztów procesu, czy to w postaci wynagrodzenia pełnomocnika, którego ustanowiła dopiero na tym etapie powódka, czy też koszty tłumaczeń.

     

Sąd Rejonowy w Jaworze I Wydział Cywilny w sprawie z powództwa J. S. przeciwko M. P. - roszczenia z umowy pożyczki.

Sekretarz Sądowy

………………………………………………

(podpis)